نسیم توسعه به نقل از ایرنا:   عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی می گوید: سیاستگذاری یک علم و بینش است در عین حال که تمایزی بین سیاستگذاری و سیاست قائل نیستیم .

سید جواد میری عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی روز سه شنبه در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی افزود: سیاستگذاری یک علم و بینش است، سیاستگذاران فقط مقاله نمی‌نویسند و از سویی دیگر فقط سیاستمدار نیستند. آنها به نوعی دو زیست هستند که می‌توانند هم زبان علم را بفهمند و هم قادرند با سیاستمداران لابی کنند و بر نحوه تصمیم‌گیری آنها اعمال نظر کنند.
خصوص آسیب‌شناسی سیاست‌های حوزه آسیب‌های اجتماعی گفت: برای حل مسائل اجتماعی در درجه اول باید بفهمیم، این مسائل اجتماعی چه هستند؟ و چه تفاوتی بین مسائل فردی و اجتماعی وجود دارد. 
«در ایران مسائل اجتماعی با نگاهی روان‌شناسانه بازخوانی می‌شود، مثلا در رابطه با اعتیاد فرد را مسئول می‌دانند و به زمینه‌های اجتماعی بروز اعتیاد بی‌توجه هستند. »
این استاد دانشگاه گفت: وقتی تاسیس راه‌آهن یا کارخانه فولاد بر بافت اجتماعی و نگرش مردم یک منطقه اثر می‌گذارد و ساختار عینی و ذهن مردم منطقه را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد، طبیعی است که انقلاب اسلامی ۵۷ در بافت و ساختار جامعه ایران اثر گذاشته باشد. 
وی ادامه داد: در خصوص سیاست‌گذاری آسیب‌های اجتماعی، ما چیزی به نام سیاست‌گذاری نداریم. برای اینکه مساله‌ای به عنوان یک مساله سیاست‌گذاری شود، باید در سه سطح پذیرفته شود. سطح اول، حوزه عمومی شامل کنشگران سیاسی و فعالان اجتماعی است. اینها باید فضایی داشته باشند تا ایده‌ها را در آن منتشر کنند. 
از سویی دیگر آدم‌های سطح اول که در حوزه عمومی هستند هم نمی‌توانند بدون میانجی‌گیری سیاستگذاران ایده‌ بدهند و مسائل را حل کنند. یک آسیب جدی در ایران این است که هنوز تمایزی بین سیاست‌گذاری و سیاست‌ورزی قایل نیستیم.